Het principe van de celdeling

Niet alleen de Republikeinen hebben moeite met hun presidentskandidaat. Uit contacten met familie in de Verenigde Staten bleek dat ook de conservatief Christelijk Democraten een probleem hebben met hun kandidaat. De republikeinen hebben moeite met Trump's economische ideeën als ook het feit dat Trump enkele waarden waar de Verenigde Staten voor staat in de uitverkoop doet. Clinton daarin tegen is de eerste democratische presidentskandidaat die niet Christelijk genoeg zou zijn. De Amerikanen zitten met een probleem. Een achternicht schreef mij afgelopen week de volgende woorden:

"It is the hardest part about being a Christian who is also a conservative Democrat in America. Being on staff at the church, I try to be careful, but I know that most don't have the same political views as me. They think Hillary Clinton is evil, and that Barack Obama is evil and Muslim."

Net als bij Wilders lijkt de aanhang van Trump te groeien naar mate hij negatiever in het nieuws komt. Net als in ons land weet Clinton het antwoord op al die negativiteit niet te vinden en verviel zij, tot gisteren, in het geven van uiterst gedetailleerde inhoudelijke antwoorden. Antwoorden waar ook de onderkant van haar eigen achterban niets van begreep. Waar wij in ons land nog kunnen kiezen uit meerdere partijen kunnen de Amerikanen bij de presidentsverkiezingen uiteindelijk maar kiezen uit twee mensen van twee partijen. Af en toe wil zich nog een onafhankelijke kandidaat melden in de strijd, maar veelal zal het gaan om twee mensen die beide een partij vertegenwoordigen. In Amerika ben je of Democraat of Republikein. Of je bent voor, of je bent tegen. Na de aanslagen op 9/11 zei Bush het ook letterlijk: 'You're either with us, or against us!' Dit was de wereld waarin hij was groot gebracht en dit was het beeld dat hij de wereld oplegde. Er was geen ruimte voor iets anders.

In werkelijkheid is de wereld, ook in de VS, niet zwart wit. De problemen waar conservatief Christen democraten in de VS tegen aanlopen is hier een voorbeeld was. De nuance is echter zoek. Misschien is nuance in een en zich steeds verder globaliserende samenleving iets te veel gevraagd. Misschien hebben wij het nodig, door zwart wit te denken, om overzicht te scheppen in de chaos? Misschien is een wereldbeeld waarin je voor of tegen bent wel zo makkelijk? Ik merk dat de moeite die ik heb met de polarisatie, de laatste tijd een terugkerend thema is voor mij. De afstand tussen voren en tegen wordt steeds groter. Zo groot dat het bijna niet meer te overbruggen lijkt. Wij weten elkaar, op menselijk niveau, niet meer te vinden.

Onze wereld wordt, figuurlijk gezien, ook steeds groter. Wij moeten de grote problemen ook wereldwijd oplossen, anders zou het niet lukken. Hier zit een kern van waarheid in. Een probleem als het broeikaseffect is niet op te lossen als wij dat niet allemaal doen. Een probleem als terrorisme lijkt ook wereldwijd opgelost te moeten worden. Opvallend aan alleen al deze twee knelpunten is dat wij het niet gezamenlijk oplossen. Elke speler op het wereldveld heeft zijn eigen agenda en op een of andere manier weten zij niet tot elkaar te komen. Wellicht is het veld te groot? Weten wij te weinig van de ander om ook werkelijk tot elkaar te komen?

100.000 miljard cellen

Ons lichaam bestaat uit ongeveer 100.000 miljard cellen. Elk menselijk wezen is voorgekomen uit één cel! Deze cel splitst zich niet in nieuwe onafhankelijke organismen, maar splitst het zich om een embryo te vormen. Wij gaan als mens dus, via celdeling, van 1 naar ruim 100.000 miljard cellen. Elke cel is opgebouwd uit dezelfde delen, waaronder een celkern en een celmembraan. In een cel vinden wij verder het DNA terug. Cellen zijn redelijk zelfvoorzienend. Bij iedere celdeling, als er een cel bijkomt, zal deze weer bestaan uit dezelfde onderdelen. Nu kan er, door invloeden van buitenaf, sprake zijn van een probleem in de communicatie tussen de cellen, de celgroei waarbij de besturing van de cellen wordt verstoord. Als gevolg hiervan kan er sprake zijn van een verzwakking van het immuunsysteem. Wij zijn ziek.

Als wij het principe van de celdeling nu eens toepassen op ons systeem. In plaats van een ongebreidelde schaalvergroting waarbij wij vergeten te denken aan ons DNA, vergeten hoe belangrijk de celkern is. Telkens als er een cel bijkomt, regelen wij eerst deze onderscheidende onderdelen. Nu bestaat ons lichaam,uit 100.000 miljard cellen. Wij groeien uit tot een volgroeid mens. Wij zijn geen eencellige wezens. Om te groeien deelt een cel zich. Wij zijn een optelsom van miljarden cellen. Dit zou, als wij dit vertalen naar de wereld waarin wij leven, pleiten voor een schaalverkleining in plaats van een schaalvergroting. Een schaalverkleining waarin het doel is te komen tot een volwassen lichaam. Dit geldt voor onderwijs, voor de zorg maar ook voor zoiets als bijvoorbeeld Europa.

Binnen ons lichaam is ruimte voor een enorme diversiteit. Als wij het principe van de celdeling toepassen op onze wereld is er ook meer ruimte voor diversiteit. Het principe van de celdeling zal ook leiden tot een andere manier van communiceren. Wij staan dichterbij elkaar, zullen elkaar beter begrijpen.


Eencellig

Onze huidige maatschappij leidt er toe dat mensen in het geheel geen schaalvergroting willen. Zij willen het liefst als eencelligen voort blijven leven. Zij zijn ook niet in staat te delen. Dit leidt niet tot een verbetering van de wereld waarin wij leven. Laten wij, met inachtneming van het feit dat er ook mensen zijn die geen veranderingen willen, nadenken over een maatschappij waarin iedereen welkom is, waarin iedereen gelukkig is. Het zou zo de moeite waard zijn. Ik geloof hier wel in!






Meer lezen?

Het principe van de celdeling in praktijk

Alles wat je aandacht geeft groeit

Google nooit, als je ergens pijn hebt. Serieus, je mankeert wat. Sterker, na het zoeken heb je de meest ernstige diagnose te pakken. Geef eens voorlichting over RSI en vrijwel iedereen heeft klachten. Roep dat het slecht gaat met de economie en ook iedereen houdt de hand op de knip. Verpleegkundigen, groot gebracht met Van de Brink Tjebbes leerde nog verpleegplannen te maken waarbij uitgegaan werd van zelfzorgtekorten. Werken aan dat wat je niet kan.

Alles wat je aandacht geeft groeit. Wij zijn in ons land erg geneigd om aandacht te geven aan de dingen die niet goed gaan, op dat wat niet lukt. Wij willen steeds van die 4 een 6 maken, terwijl het veel leuker is om van die 7 een 9 te maken. Ik was vroeger nooit goed in idioom Duits. Ik kon leren wat ik wilde, maar kreeg het niet in mijn hoofd. Naar mate ik harder ging leren haalde ik steeds slechtere cijfers. Het werd een grote frustratie. De cijfers werden niet beter. 

Binnen de geestelijke gezondheidszorg gaat men steeds vaker uit van dat wat iemand wel kan, in plaats van het focussen op dat wat niet lukt. De mens zien als iemand met mogelijkheden in plaats van iemand met beperkingen. 

Referendum

Vandaag voor het eerst van mijn leven niet gestemd. Vandaag kunnen wij stemmen voor of tegen het Associatieverdrag met de Oekraïne. Een verdrag waar al 21 landen in de EU voor hebben gestemd. Het gaat daarbij ook niet over een correctief referendum maar een raadgevend referendum.

Nu ben ik zeer voor referenda, maar het toeval wil dat het de aanvragers van dit referendum in het geheel niet om de Oekraïne gaat. Geenstijl heeft in het geheel geen belangstelling in de Oekraïne laat staan het Associatieverdrag. Het hele referendum is op de eerste plaats gericht tegen de EU, maar dat is nog positief geformuleerd. Het gaat Geenstijl voor de volle 100% om Geenstijl. Het gaat om het verwerven van een marktpositie. De Telegraafmediagroep, de eigenaar van Geenstijl, wilde af van deze club mensen en wat kan je dan het beste doen, de sprong voorwaarts maken. Mensen die vandaag stemmen weten voor een groot deel niet waar het land Oekraïne ligt. Ook dat maakt hen niet uit. Een stem tegen is ook geen stem tegen de Oekraïne, het is een stem tegen de kaasstolp met de naam Den Haag. Het is een frustratiestem. Positiever geformuleerd, het is een stem tegen, een angststem. Stem je voor het Associatieverdrag, dan is Vladimir Poetin hier niet blij mee en dan zou er wel eens oorlog kunnen komen. Nu was het dezelfde Vladimir Poetin die, volgens vele van deze angststemmers, achter het neerhalen van de MH17 zat. Dat zijn wij voor het gemak even vergeten. De voorstemmers zijn over het algemeen liberaal en zien economische kansen. D'66 voorop komt hier ook openlijk voor uit.

Het Oranje debacle

Na de geweldige prestaties van te Nederlands elftal op het WK in Brazilië leek de plaatsing van Oranje voor het EK in Frankrijk slechts een formaliteit. Met tegenstanders als IJsland, Tsjechië, Turkije en Kazachstan zou dat toch moeten lukken. Alleskunner Van Gaal nam afscheid. Hij werd opgevolgd door kampioenenmaker Hiddink. Vanaf de allereerste wedstrijd liep het al niet, met als voorlopig dieptepunt de uitwedstrijd tegen IJsland. Whats in a name. Hiddink werd opgevolgd door Blind, maar onder zijn opvolger ging het al niet beter. Was het nu alleen Oranje dat slecht presteerde? Nee, al een aantal jaren zijn het ook de Nederlandse clubs die schitteren door matige prestaties op Europees niveau. Trainers in onze eredivisie vinden dat het wel wat mannelijker kan en misschien wel moet en op een congres van de KNVB wordt geroepen dat het vroeger allemaal beter was. Nadat de gifbeker in het geheel leeg gedronken was en maar liefst 3,2 miljoen ramptoeristen Nederland af zagen gaan tegen Tsjechië, was het leiden in last. Oud profs hadden de oplossing. Marc Overmars pleitte voor voetballers, met een groot voetbalverleden op sleutelfuncties. Ik vroeg mij af, was het daardoor niet fout gegaan? Op het congres van de KNVB kwam naar voren dat er meer focus gelegd moest worden op de winnaarsmentaliteit.

In de Telegraaf schreef hockeycoach Jacques Brinkman dat bij topvoetballers veel verborgen onzekerheden zitten. Uit onderzoek kwam naar voren dat meer dan 25% van de actieve profvoetballers depressies heeft of een angststoornis. Bij reeds gestopte voetballers ligt dit percentage zelfs boven de 40%. Uit dit zelfde, Franse onderzoek kwam naar voren dat 19% van de actieve prof voetballers een fors alcohol probleem heeft. Ook hier ligt dit percentage bij gestopte voetballers fors hoger, namelijk op 32%. Dat dit percentage onder gestopte spelers nog hoger ligt komt doordat spelers plots geen structuur meer ervaren. Ze hebben moeite met het aarden in de gewone samenleving. Dit is wel een schokkende constatering.

Overzee

Het beeld van de verdronken peuter op een strand in Turkije schokte de hele wereld. Het jongentje was al vier jaar met zijn ouders onderweg. Op weg naar de vrijheid, op weg naar Canada. Dagelijks wagen honderden mensen, in gammele bootjes de overtocht richting het gedroomde Europa. Een Europa dat in het geheel niet op deze mensen zit te wachten. De vreemdelingenhaat is salonfähig, alsof mij sinds de jaren veertig van de vorige eeuw niets hebben geleerd. Volgens een aantal Nederlandse parlementariërs zitten er in al die gammele bootjes terroristen die uit zijn op het vernietigen van onze Christelijke tradities. Het jongenje van 3, dat aanspoelde op het strand bij Bodrum, weliswaar niet maar als dit jochie het had overleefd, je weet maar nooit. De Islam is een achterhaalde ideologie en dit jochie, als hij later groot is ...

Dit jongentje, het zoontje van een kapper uit Kobani werd niet groot. Dit jongentje moest vluchten uit oorlogsgebied. Dit jongentje vond echt voetballen leuker dan met een bomgordel mensen de dood in jagen. Was IS ook beweerd, wat de rechtse kerk ook vind, dit jongentje en veel mensen die de dood vinden in de Middellandse zee, dat zijn geen terroristen op weg naar Europa om dood en vernieling te zaaien.

Laat sprak ik een oude bekende. Hij vertelde over een centrum voor vluchtelingenopvang. Hij was er laatst eens heen gereden en was daar eens gaan kijken. Hij wilde zich zelf een beeld vormen.
"Die mannen, want het zijn alleen maar mannen, dat zijn geen vluchtelingen. Dat zijn
hoogopgeleide kerels, die uit zijn op ons werk. Dat zijn profiteurs die uit zijn op ons geld. Wat
vind jij?"

Het nut van verlies

Dat winnen en verliezen bij sport hoort is wel haast een open deur. Afgelopen zaterdag verloren wij de return in de nacompetitie. Na winst in de thuiswedstrijd, waren wij helaas niet in staat om dit resultaat in de uitwedstrijd te herhalen. Voor ons is het seizoen hiermee voorbij. Wij degraderen naar de Hoofdklasse. Na afloop in de kleedkamer hadden spelers het moeilijk. Iedereen reageert op een zijn eigen manier. Waar de een in tranen, in de hoek van de kleedkamer stil zijn verdriet verwerkte, werd een ander boos. Wij waren dat weekend niet de enige ploeg die zijn wedstrijd verloor.

Ook Feyenoord kreeg in Zwolle les in effectiviteit en ook na afloop van die wedstrijd zullen de emoties in de kleedkamer hoog op gelopen zijn. De supporters van Feyenoord, die aan het begin van het seizoen nog wegliepen met Fred Rutten, toen de club de groepsfase van de Europa League behaalde, konden zijn bloed nu wel drinken. Feyenoord dat in de groepsfase nog gewoon poulewinnaar werd en ook boven de latere finalist Sevilla eindigde, vergooide op het eind van het seizoen een zeker geachte derde plek in de eredivisie. Zelfs van Go Ahead Eagels werd thuis verloren. Voor ons was de terugreis naar huis lang.

Sommige jongens leken het snel van zich af te kunnen zetten. Genietend van een broodje hamburger in het clubhuis, leek de wedstrijd al vergeten. Waarbij ik mij realiseer dat ik mij ook goed kan vergissen en het broodje hamburger de manier was om het verdriet te verwerken. Andere zaten de gehele weg terug stil voor zich uit te staren.

“Ik heb gefaald, door mij hebben ze verloren!” zei een van de spelers.

Dyslektisch

In onze talige samenleving ben je behoorlijk gehandicapt als je dyslectisch bent. Je bent het speerpunt van spot. In social media, als Twitter en Facebook word je bijkans dood gegooid met zogenaamde ‘taalvoutjes’. Taalextremisten terroriseren ons met opmerkingen hoe het anders moet, hoe het vooral beter moet. Officiële stukken moeten foutloos gespeld worden anders snapt de lezer er niets van. Soms ook wordt gesteld dat een stuk tekst met spelfouten slordig staat. Het zou iets zeggen over de schrijver. Een slordige schrijver levert teksten vol fouten.